باسلام به شما عزیزان!بدون مقدمه حرف می زنم خودتون بقیشو بخوندید...
هیچ باغبانی را سرزنش نمی کنند که چرادورباغ خود حصار وپرچین کشیده است ،چون باغ بی دیوار از آسیب مصون
نیست ومیوه ومحصولی برای باغبان نمی ماند.
هیچکس هم به نام "آزادی" دیوارخانه خودرا برنمی دارد وشب ها درحیاطش راباز نمی گذارد چون خطر رخنه ی دزد جدی است.
هیچ صاحب گنج و گوهری هم جواهرات خود را بدون حفاظ،در معرض دید رهگذران نمی گذارد تا بدرخشد،جلوه کند وچشم دل برباید،چون خود جواهر ربوده می شود.
هرچیز که قیمتی تر باشد،درصد مراقبت ازآن بالاترمی رود.
اگر درشیشه عطررابازبگذاری،عطرش می پرد.
اگر برای ایمنی از خطرهاوآسودگی از مزاحمان،خود را بپوشانی نه کسی ایراد می گیرد،ونه اگر هم ایرادبگیرد،اعتنا می کنی،چراکه سخنش را بی منطق وناآگاهانه می دانی ومی بینی.
این که" دل باید پاک باشد"بهانه ای برای گریز جاهلانه از همین مصونیت است وآویختن به شاخه"لاقیدی" وگرنه ازدل پاک هم نباید جزنگاه ورفتارپاک برخیزد.
ظاهرآئینه باطن است و..."ازکوزه همان برون تراود که دراوست".
زن به خاطرارزش وکرامتی که دارد،بایدمحفوظ بماندوخودرا حراج نکندودربازار سوداگران،خودرا به بهای چند نامه ونگاه ولبخند نفروشد.
زن به خاطرلطافتی که دارد،نباید در دست های خشن کامجویان دیو سیرت که نقاب مهربانی وعشق به چهره دارند پژمرده شودوپس ازآنکه گل عصمتش راچیدند،اورا دور اندازند یازیر پایشان له کنند.
گوهرعفاف وپاکی ،کم ارزش تراز طلاوپول ومحصول باغ ووسایل خانه نیست ،دزدان ایمان وغارت گران شرف نیزفراوانند.
سادگی وخامی است که کسی خود را در معرض دیدوتماشای مسموم وچشم های ناپاک قراردهد وبه دل بری وجلوه گری بپردازد وخیال کنند بیماردلان و رهگذران عفاف را به وسوسه نمی اندازد واز زهر نگاه ها ونیش پشه های شهوت در امان می ماند.
بعضی از"نگاه"ها،ویروس"گناه"منتشر می کند،وبعضی چهره هاحشره مزاحمت جمع می کند.
خراب کردن همه ی دیوار ها وبرداشتن همه پرده هاوباز گذاشتن همه پنجره ها،نشانه تیره اندیشی است،نه روشنفکری،علامت جاهلیت است نه تمدن.
